Prace tego fotografa zaowocowały piątką na moim dyplomie licencjackim, dlatego też jest on moim faworytem i większość jego zdjęć ubóstwiam...
David
LaChapelle od dziecka wiedział, że zostanie fotografem. Podczas wizyty w muzeum
zakochał się w pracach Andy’ ego Warhola i od tego momentu dążył do spełnienia
swoich marzeń. Obrazy tego artysty sprawiły, że zaczął się nim
interesować. Pokazały mu świat
niepoznany, bardziej otwarty, mniej zachowawczy. Wychowywał się w bardzo
konserwatywnym miasteczku, dlatego świat wielkich gwiazd i blasku stał się jego
celem. Jaka droga doprowadziła go do tego punktu, w którym teraz się znajduje,
jak dużo musiał poświęcić, a może, jakie wielkie miał szczęście? Co przyniosło
mu tak wielką sławę i co sprawia, że wciąż jest podziwiany i staje się bardziej
znany niż fotografowane przez niego gwiazdy?
Urodził
się 11 marca 1963 roku w miasteczku, w Fairfield, w Connecticut w USA. Chcąc stać się
sławnym rozwijał swój talent i pogłębiał wiedzę o sztuce. W tym celu rozpoczął
studia w North Carolina School of the Arts, a później uczęszczał do
School of Visual Arts w Nowym Jorku.Wcześniej
nie przywiązywał wagi do nauki innej niż sztuka, z tego względu, że od
najmłodszych lat wiedział, że w bardzo młodym wieku zostanie artystą.
Początkowo malował i szkicował, aż w końcu nadszedł czas, gdy zaczął wyrażać
siebie poprzez fotografie. Świat celebrytów, mody, sztuki stał się dla niego
odskocznią i czymś, dla czego warto było wyruszyć w nieznane, w pogoni za
marzeniami. Jak wyglądała ta pogoń? Wyruszył do Nowego Jorku, chciał znaleźć
pracę i realizować swoją pasję. Początkowo jego prace można było podziwiać w
„303 Gallery”, gdzie w 1984 roku odbyła się pierwsza wystawa jego prac. W Nowym
Jorku poznał Andy’ego Warhola, swojego wielkiego idola i przewodnika po świecie
sztuki, twórcę jego spojrzenia na świat. Podczas spotkania pokazał mu swoje
portfolio, w którym znajdowały się nagie zdjęcia jego przyjaciół z liceum. Jak
opowiada, zadziwiająca była reakcja Andy’ ego Warhola, który zachwycił się jego
pracami. Andy Warhol, współzałożyciel „Interview” (czasopisma, które
reprezentowało wielki świat i zachodzące w nim zjawiska, pokazywało skandale,
transseksualistów, świat kultury, sztuki, gwiazdorski blask), będąc pod
wrażeniem prac młodego artysty zaproponował mu pracę w swoim czasopiśmie. Uczeń artysty, który ze zwykłej puszki
uczynił dzieło sztuki, zaczynał od przygotowywania planu zdjęciowego, wymyślał
koncepcje, aż w końcu mógł zacząć realizować swoje marzenia. Słynny artysta
pop-artu radził mu, żeby robił to, co mu się podoba, żeby podążał za swoim
punktem widzenia, żeby nie gonił za trendami, bo najważniejsze jest robić to,
co się uważa za słuszne. Nie należy martwić się tym, że nasze dzieła jeszcze
nie mają swoich widzów, ważne jest wypowiedzenie swojego zdania, a reszta
przyjdzie sama. Dziś czytając różne wywiady z Lachapelle’m, bardzo często można
natknąć się na wypowiedzi, w których wraca do tych słów. Warhol i jego uczeń bardzo dobrze się znali,
współpracownicy z „Interview” często ich porównują, i tak wychodzi na to, że
obaj artyści byli do siebie podobni, mieli podobne upodobania, kochali sztukę,
pracowali dniami i nocami.
